experiment
SOV_LookPong ฟอนต์ลูกโป่ง ได้แนวคิดมาจาก “จารึกวัดพระงาม” ที่เพิ่งค้นพบ โดยสันนิษฐานว่าเป็นอักษรปัลลวะพุทธศตวรรษที่ ๑๑-๑๒ มีลักษณะโดดเด่นคือการลากหางหรืออักษรตัวเชิงยาวมาก และสระบนโป่งพองคล้ายลูกโป่งสวรรค์ในสมัยปัจจุบัน จัดวางเป็นระเบียบ
เอฟซี เอ็กซ์เอ็กซ์เอ็กซ์แอล (FC XXXL)
ฟอนต์ตัวหนามหาศาล ทนถึกและบึกบึน
เมื่อโจทย์ของเราคือฟอนต์ที่หนาที่สุดจะมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร บวกกับเป็นไปได้ไหมที่จะทำให้ตัวอักษรเกือบทุกตัวมีความกว้างเท่ากันทั้งหมด (Monospace) ด้วยโจทย์ทั้งสองข้อจึงออกมาเป็นฟอนต์เอฟซี เอ็กซ์เอ็กซ์เอ็กซ์แอล ที่เลือกมองมุมกลับ เริ่มต้นวาดฟอนต์จากส่วนของที่ว่าง (Negative Space) แทนการวาดโครงตัวอักษรปกติ ผลลัพธ์ที่ได้คือฟอนต์ที่มีความตัน แต่ยังคงความอ่านได้
พิมพ์ไปได้ลายเซ็น แต่ไม่อยากให้เหมือนลายเซ็นมากเกินไปจึงทำขนาดเส้นให้เท่ากันและไม่สะบัดปลายเหมือนรุ่นแรก แถมมีลายน้ำไว้ให้สังเกตว่าเป็นฟอนต์ (ถ้าไม่อยากได้ลายน้ำรบกวนลบเอาเองนะจ๊ะ) ..ทำเป็นงานทดลองศักยภาพของการออกแบบฟอนต์ ไม่ได้เพื่อใช้งานจริง.. อย่าว่ากันนะ
Variable Font ที่ทำเป็นฟอนต์แปลงร่างจากตัวอักษรไปเป็นรูปภาพ เหมือนสมัยหัดอ่าน ก.ไก่, ข.ไข่, A – Ant, B – Bird เหมาะสำหรับแสดงผลบนเว็บ เพราะมีการเปลี่ยนรูปร่างได้
เออ นั่นสิ อยากรู้กันไหมครับว่าเวลาเราเลือกใช้ฟอนต์แต่ละแบบเนี่ย ตัวไหนที่ประหยัดหมึกหรือเปลืองหมึกกว่ากัน? คือที่เมืองนอกเขามีอีตา Matt Robinson และ Tom Wrigglesworth นักออกแบบที่เกิดสงสัยเรื่องนี้ขึ้นมา ก็เลยทำการทดลองด้วยการใช้ปากกาลูกลื่นนี่แหละครับ เขียนๆ ระบายๆ หมึกลงไปบนผนังให้เป็นรูปฟอนต์ต่างๆ (ฟอนต์ฝรั่งนะครับ) และพบว่าถ้าจะประหยัดหมึก ให้ใช้ Garamond!
